TRF Criticism Project

จาก “สีดาหาย” ไปสู่ “ลุยไฟ” มีอะไรหล่นหายในระหว่างทาง ?   ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์     ในช่วงปลายเดือน ม.ค. ที่ผ่านมา วงการละครเวทีมีความคึกคักมากเป็นพิเศษ เพราะนอกเหนือจากเทศกาลละคร “ฟรินจ์ เฟสทิวัล” ที่จัดขึ้นที่ภัทราวดีเธียเตอร์แล้ว […]

“แฮมเลต” หรือความล้มเหลวของอุดมศึกษาไทย   เจตนา  นาควัชระ   เขาว่ากันว่า แฮมเลต ของคณะละคร “สองแปด” เป็นละครเวทีของไทยที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในรอบทศวรรษ ผู้คนเบียดเสียดแย่งกันซื้อบัตรเข้าชมจนเต็มทั้ง 8 รอบ ในช่วงที่ […]

หยิบวรรณคดีมาตีเป็นละคร กับพิมพิลาไลย   มนฑนา ยอดจักร์   เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาได้ไปชม “พิมพิลาไลย” ละครเวทีร่วมสมัยที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการสีสันวรรณกรรมในระดับอุดมศึกษา ซึ่งเป็นโครงการที่จัดขึ้นโดยคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ จา […]

คือผู้อภิวัฒน์…ทางอันแจ่มใสของละครเวทีไทย เจตนา นาควัชระ   เพื่อนร่วมงานของผมคนหนึ่งที่ทับแก้วเพิ่งจะปรารภกับผมเมื่อไม่กี่วันมานี่เองว่า น่าเป็นห่วงละครเวทีไทย เพราะดูประหนึ่งว่าเส้นทางที่เพื่อนเราส่วนใหญ่กำลังเดินอยู่นั้นคือการตาม “นายฝรั่ง” คื […]

ละครพันทาง ‘อันตราคนี’ ผู้มาหลังกาลเวลา   รัศมี เผ่าเหลืองทอง ใครหลายๆคนคิดเอาไว้ว่าละครเรื่อง อันตราคนี ที่กำลังลงโรงอยู่ที่หอประชุมเล็ก มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เวลานี้ จะเป็นการกลับมาของยักษ์ใหญ่ซึ่งหลับไปเสียนาน หลังจากละครเรื่อง วัยวุ่น ปิดฉากไ […]

จิตวิทยาสังคม จากการแสดงละครใน ตอนศึกกะหมังกุหนิง   ม.ล. บุญเหลือ  เทพยสุวรรณ   เนื่องในการฉลองการครบสองศตวรรษแห่งพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ซึ่งเรามักเรียกกันเพื่อความสะดวกว่า รัชกาลที่ 2 กรมศิลปากรหรืออีกนัยหนึ่งโรงเรียนนาฏศิลป์ ได […]

มรณกรรมของผู้แต่ง (La mort de l’auteur) โรลองด์ บาร์ธส์   ในเรื่องสั้นชื่อ ซาร์ราซีน1 (Sarrasine)  ขณะที่พูดถึงบุรุษเพศที่ถูกตอนและแต่งตัวเป็นผู้หญิง บัลซัค (Balzac)2 ได้เขียนประโยคนี้ขึ้นมา     “นี่คือหญิงกับความกลัวที่เกิดขึ้นกระทันหัน กับการเ […]

ทำไมวรรณกรรมสะท้อนสังคมจึงแก้ปัญหาสังคมไม่ได้ นพพร   ประชากุล เป็นเวลาร่วมสองทศวรรษมาแล้วที่กลุ่มคนซึ่งเรียกว่า “ชนชั้นกลาง” (อันประกอบด้วยนักธุรกิจ พ่อค้า แพทย์ วิศวกร นักสื่อสารมวลชน นักวิชาการ ฯลฯ)  ได้ก้าวขึ้นมาเป็นชนชั้นนำในสังคมไทยด้วยอาศัยผลพว […]